ÖYKÜ

“Hadi bakalım Semanur, bir mont seç kendine, bir de ayağına göre bir bot,” dedi öğretmeni sevgi dolu bir sesle, onun […]

Uçsuz bucaksız çölün semasında kimi budaksız ağaç şemasındaydı, kimi insan simasını almıştı, kimi ev şemasındaydı bulutlar. Açık, geniş bozkırda zamanın

Sabahın en taze, en temiz vakitlerine düşmüş çiğ taneleri gibiydi parkın kırmızı gülleri, açılıp serpildiklerine tanıklık ettiği, bakışlarıyla her gün

Güneş, yerini akşama terk ederken ardında koyu bir karanlık bırakıyordu. Karanlık günün üzerine çökerken sessizce, kaba ve kalabalık kentin üstünü

Sana ne kadar çabuk alıştım. Hiç beklemediğim, hiç düşünmediğim, hiç bilmediğim bir şeydi bu. Gözlerinin rengi, bakışların güzelliği hiç yabancı

O sabah tüm televizyon kanalları, radyo istasyonları ve sanaldaki tüm iletişim araçları aynı haberi geçti: “Çağın buluşu! Büyük uğraşlar sonucu