Yirmi yıl kadar önce İzmir’de hem matbaacılık, hem yayıncılık yapan bir işyerinde aşağı yukarı bir yıldan fazla çalıştım. İşyeri sahibi dostum Âdem Kargı, evvel ezel bir “Çocuk Yazarlar Yarışması” düzenlemek istediğini fakat bunun yolu yordamının ne olduğu konusunda herhangi bir fikri olmadığını belirtti. Hemen işe koyuldum: Valilikten Milli Eğitim Müdürlüğüne resmi yazışmaları tamamladım. Ardından süreci başlattık. Kendimi dışarda bırakarak bir seçici kurul oluşturdum, matbaada afişleri bastırdım, derken İzmir’in hemen birçok okulundan romanlar, öyküler gelmeye başladı. Seçici Kurul’un yaptığı değerlendirme sonucu 12 dosya ödüle layık bulundu ve özenli bir şekilde basılıp kitap haline getirildi.
Tabii bütün bunlar olup biterken sağdan soldan sesler gelmeye başladı. Etki Yayınları’nın bu çalışması takdire şayandı. O kadar ki, 2001 yılındaki İzmir Kitap Fuarının açılış kurdelesini Vali veya Belediye Başkanı değil, kitapları yayımlamaya değer çocuklar kesti. Özellikle yerel basın, çocuk yazarlara epey ilgi gösterdi. Birlikte fotoğraflar, söyleşiler, topluca imza günleri, radyo programları birbirini kovaladı.
Bu ilginç, sevimli ve bence gerekli düzenlemeyi hoş karşılamayanlar oldu mu dersiniz? Oldu, evet! Kulağıma geldi: Çocuk edebiyatı türünde hayli kitabı yayımlanmış olan bir ağabeyimiz yokluğumda imza standına gelip çocukların kitaplarına burun kıvırarak bakmış ve “Çocuktan yazar mı olurmuş yav!” deyip uzaklaşmış.
O çocuklardan kaçı edebiyata merak salıp ilerledi; bunu bilmiyorum. Belki bir tanesi, belki de üç tanesi… Fakat bence çocuk edebiyatı türünde kitapları yayımlanmış bizim gibi yazarların tavırları çocukları yazmaktan alıkoymak olmamalıdır. Tersine, kendilerini yazarak geliştirmelerini özendirmeliyiz. Başka bir şey daha var: Hep onlar mı yazdıklarımızı okuyacaklar? Biz de onların yazdıklarını okuyarak düşüncelerimizi, hayal güçlerimizi geliştiremez miyiz? Hani, nerede kaldı “bugünün küçüğü, yarının büyüğü”?
Bunları neden yazdım? Şundan: imgelem’ın yöneticisi yerinde bir kararla “Kanat Çırpanlar” diye bir köşe açmış. Öğrendiğime göre orada yazmaya gönül vermiş genç ve çocuk yazarların şiirlerini, denemelerini, kısa öykülerini yayımlayacakmış. Bu, çok takdir edilecek bir davranış bence. Nitekim geçenlerde Aylanur Bilgili adlı bir küçük kızımızın yazdıkları hiç de yabana atılacak, görmezden gelinecek gibi değildi. Doğrusu, inanamadım önce. Fakat neden olmasın? Ben de o yaşlarda (13) yazmaya başlamıştım. Çok acemice şeylerdi ama özellikle Türkçe öğretmenlerimin yönlendirmesi ve yüreklendirmesiyle arkası geldi.
Okuduklarımdan sonra fikrim o ki Aylanur Bilgili adlı kızımız vazgeçmezse nitelikli bir yazar olacaktır. Ben de zaten yeni ve nitelikli genç yazarlar okumak istiyorum.
Gençlerin önünü açmak ve onlara yol göstermek gerekiyor.