bir donduruyor bir yakıyor
hayatın yelpazesi
saat aynı duvarda
gah yürüyor gah bakıyor yüzüme
korkuyorum tekledi tekleyecek yüreğim
gecenin bekçileri de yok artık
kime ne söz vermişse pentagon
uyuyor alında ter
grevsiz şalter
minneti yok fabrikaların
çiçeklerin unuttuğu mevsimler var
yağmur yağmıyor tarlalara
her şeye paydos her şeye son
sınırın ucunda füzelerin
michel’den coni ye kayan gözlerin
çarpıntı gerinme alkol buğulu geceler
buraya geleceği belliydi işlerin
onlar mı dost müttefik
sinsi ve sarı adamlar
uçan kuşa küfrediyor
ağlayan çocuğa
uyuşmuyor huyumuz
çimdikliyor onurum
kaçıyor uykumuz
hah işte bu kanlı patik
kim bilir hangi mezarda bebecik
çok şükür duymuyor demeçleri
içmeden zehirli sütünü yabanın
liderim diye ölüme göz yumanın
görmüyor çok şükür tafrasını
kulaklarımızda bir uğultu
hayrola demeye vaktimiz yok
bu onların tamtamı
fırsat der gibi
hayal kırıklığında insanı
yalnız baş başa bırakıp
anlatmak kolay mı sanki
insanların karşısına çıkıp
insan bir araç artık
zenginliğine emperyalin
görüyor sağ elin verdiğini sol elin
bölünüyor harita gibi yüreğim
azalıyor bölgeler
anlatacaksa çabuk anlatsın birileri
hesabı kim verecek kim
Bekir KOÇAK
Çok etkileyici bir şiir