Bazı insanlar neden sevmez yağmuru? Niçin korkarlar gök gürültüsünden? Niye kaçarlar damlalardan? Çocukluğumuzdan beri bize hep masallar anlatıldı. Canavarlar hep bizi karanlık ve yağmurlu gecelerde izlerdi. O yüzden hep yağmurlu gecelerde dışarı bakmaktan korktuk. Perdelerimizi örttük.
Çünkü kötü olan her şey karanlıkta ve yağmurda gizlenirdi. Bunu bilirdik, çünkü bize öyle anlatılmıştı. Geceyse ve yağıyorsa, bütün kötüler işbaşı yaparlardı.
Biz de öyle anlattık bizden sonra gelenlere.
Ama şimdi sizden bir ricam var: Korkmamak için açtığınız o televizyonu kapatın, perdelerinizi aralayın. Açın pencerenizi. Ellerinizi yağmurun altına tutun ve bir süre dinleyin… Yağmurun size söylediği o müthiş ezgileri dinleyin. Canavarlardan uzak, sadece mahzun mahzun şarkı söyleyen bir çocuğun sesi gibi berrak, temiz, saf…
Yavaş yavaş alışın buna. Sonra da şimşeklerin uzak seslerini dinleyin. Emreder gibi kendinden emin, güçlü ve soylu haykırışlarına kulak verin. Siz de fark edeceksiniz ki aslında bir kükremeden çok kutsanmış bir ezginin notaları gibi çınlayacak kulaklarınızda.
Demek istediğim, gerçek karanlık içindedir insanın. İnsan o kadar büyük bir karanlığa sahiptir ki, istediği her şeyden korkabilir. Asıl korkunç olan aydınlıkta dolaşıp karanlığını her yere bulaştıran insanlardır.
- AYLA NUR BİLGİLİ
- Ayla Nur Bilgili, 2008 İzmir doğumlu. Yazmayı seviyor. Lise öğrencisi.