27 Aralık 1919 sabahı, Atatürk ve heyeti Beynam köyünden hareket etti. Onu günlerdir heyecanla bekleyen vefakâr Ankaralıların kollarına atılmak için karlı yollarda ağır ağır ilerliyordu. Seymenler cumartesi günü öğle üstü Ulucanlar’da Sarı Ahmet’in kahvesinin önünden kalktılar. Hacı Bayram’da kurbanlar kesiliyordu.
Davul ve zurna çalmaya başladı. Bayrağın önünde baltacılar, arkalarında tüfekleri ağır ağır ilerliyorlardı. Bu alaya bir heybet veriyordu. 30 zurna, 50 davul Yavuz Selim’in Çaldıran’a, Kanuni’nin Mohaç Seferi’ne giderken arslan derisinden yapılmış köslerin çalınması gibi her taraf inliyordu. Bu kutlu gün cihana ilan ediliyordu. Zurna ve davul sesleri insan kalabalığının ruhunu coşturmuş, onları güneşin doğduğu tarafa götürüyordu.
Seymen alayının arkasında dervişler vardı. Arkasından esnaf loncaları geliyordu. Keçeciler, bakırcılar, demirciler, semerciler, çıkrıkçılar, urgancılar, terziler, kunduracılar vb., esnaf bayrakları arkasından neşe içinde ilerliyordu. Esnaf ve zanaatkar gruplarının arkasında Ankara’nın mektepleri vardı. İstasyon caddesine dizilmişlerdi.
Seymen alayının bir kısmı İncesu köprüsünden Dikmen bağlarına, bir kısmı da Çankaya bağları batısındaki Kırşehir’e giden Kızıl Yokuş’un eteklerine dizilmiş, halk iki kola ayrılmıştı. Bir kısım halk Namazgâh tepesine, bir kısmı Yenişehir’in bulunduğu yere, büyük bir kalabalık da istasyon yoluna dolmuşlardı. Ankara ve civarından yüz bine yakın bir kalabalık vardı. Dikmen bağlarının eteğindeki küçük bir çeşme önünde Eskişehir mebusu Emin Sazak, Ankara eşrafından Naşit Toygar Efendi ve birkaç kişi bekliyordu. Burası Mustafa Kemal’in Ankara’yı tepeden ilk gördüğü yerdir.
Atatürk’ün Ankara’ya Gelişi
Açık ve ılık bir hava!.. Öğleden sonra saat üçü on geçiyor. Uzaklardan bir otomobilin korna sesi bütün insanları yerinden oynatıyor. Kızıl Yokuş toza dumana karışıyor. İki otomobil… Alkış ve yaşa sesleri yeri göğü inletiyordu. Çankaya ve Dikmen tepelerinden ezan sesleri duyuluyordu. Bu heyecan volkanının içinden bir güneş doğuyordu. Mustafa Kemal… Türk’ün büyük seciyesi, yaratıcı yeteneği Mustafa Kemal’in etrafında kalpten bir çelenk örmüştü. Mustafa Kemal de bu galeyan karşısında ne olduğunu şaşırdı. Ankaralıları çok sevdi. Sarı kalın kaşları, göğün enginliğini taşıyan mavi gözleri herkese ayrı ayrı iltifatlar saçıyor, halkı coşturuyordu. Otomobiller ilerledikçe halk da takip ediyordu. Bu akışta halk Osmanlı İmparatorluğu’nun yerine, yeni Türkiye’yi yaratmaya koşuyordu.
Mustafa Kemal İstikbal Heyeti’ni ve devlet memurlarını bir arada gördüğü yerde otomobilden indi. Herkesle selamlaştı. Biraz daha ileri gidince 700 delikanlıyı, zeybek kıyafetinde dimdik görünce durdu. Bu tarihte az görülmüş tezahürata şaşırdı Koç yiğitlere sert bir sesle: “Merhaba Efeler!..” diyerek, yüksek sesle selamladı. Efeler hep bir ağızdan “Sağ ol, Paşa Hazretleri” dedi. Mustafa Kemal, “Arkadaşlar, buraya niçin geldiniz?” diye sordu. Gençler hep bir ağızdan “Millet yolunda kanımızı akıtmaya geldik” dedi. Mustafa Kemal “Fikrinizde sabit misiniz?” diye sordu. Efeler,” Andolsun!..” dediler hep bir ağızdan.
Yol boyu kutlamalar devam etti. Mustafa Kemal vatandaşlarla tek tek sohbet etti. Halk dağılmaya başladığında Mustafa Kemal Hükümet Konağı’na girdi. Vilayet memurları, eşraf tek tek gelerek kendisine hürmetlerini sundular. Bütün bu coşkunun özünde, halkın Mustafa Kemal’i Millî Mücadelenin Reisi seçmesi gizliydi. Halk onun izinden son zafere kadar ayrılmayacaktı.
O günün akşamı Mustafa Kemal ve Hey’eti Temsiliye üyeleri Keçiören tepelerinin eteğinde ve Çubuk Çayı’nın önündeki bir tepede bulunan Ziraat Mektebi’nde konuk ettiler.. Burayı Hey’eti Temsiliye’nin karargâhı olarak hazırlanmışlardı. Bu mütevazi mektep binasında Mustafa Kemal, Millî Mücadele’nin esaslarını kurdu. Artık Ankara, dünya siyasetini etkileyecek bir merkez olacak ve tanımayan kalmayacaktı.
Atatürk’ün Ankara’ya Gelişi Hakkında Kaynak Link:
https://www.imgelem.com.tr/ataturkun-ankaraya-gelisi